Nie ma chwili wspanialszej niż ten magiczny moment tuż przed zetknięciem się waszych warg. Milimetry drżenia. Kiedy wyobrażasz sobie, że krew uderzy ci do głowy z takim impetem, że zapomnisz o wszystkich innych, których poznałaś przed nim. I nagle zgrzyt. Nie ma bowiem gorszej chwili od tej, kiedy orientujesz się w trakcie, że jest inaczej. Że zrobisz wszystko, aby o nim zapomnieć. Wiem, wiem, zaraz posypią się gromy, że jeden nieudany pocałunek nie przesądza o wszystkim. Serio? To spróbuj jeszcze raz. Jest lepiej? Przynajmniej odrobinę? Dobrze, to jeszcze nie spisuj go na straty. Jeśli jednak twój Adonis nie rokuje, podając mu swój numer przekręć przynajmniej jedną z liczb. Twój telefon jest wyryty złotymi głoskami na jego karcie sim? To wyjedź z miasta, państwa, opuść planetę, zmień płeć - jeśli trafił ci się uparciuch. Uciekaj, ratuj się, bo nie będzie lepiej. Z pewnością nie pozwalaj mu wejść do siebie na pożegnalnego drinka, herbatkę, kompot ani "porozmawiać". Tym bardziej jeśli jest ci go żal. Chcesz wiedzieć czym to grozi? Cóż, sama się o to prosiłaś...
Mężczyzna, który całując cię, zachowuje się jak maleńki piesek chcący wychłeptać wodę z miski , w łóżku nie zamieni się w narowistego ogiera. Wciąż pozostanie na poziomie popiskującego szczeniaczka. A gdy przyjdzie mu do głowy, aby zejść niżej, między twoje uda, lepiej zacznij myśleć o czymś poważnym. I to bardzo. Zadumaj się nad PKB ojczyzny, Leszkiem Balcerowiczem lub kredytem we frankach. Inaczej roześmiejesz się w głos. Czekają cię nieskoordynowane ruchy żyjącego własnym życiem języczkiem, wijącego się, niepewnego, zagonionego.
Mężczyzna o wargach suchych i twardych jak z kamienia nie przejdzie spektakularnej metamorfozy w chwili, gdy jego slipki dosięgną podłogi. Ascetyczne usta nie zaczną nagle pieścić każdego centymetra twojego ciała. Całkiem możliwe za to, że w kulminacyjnym momencie zacisną się jeszcze bardziej. Ale nie, nie przybliży go to w żaden sposób do posągowego Clinta Estwooda. Zamiast do kowboja o stalowych, błękitnych oczach, bliżej mu będzie do spiętego księgowego (przepraszam z góry wszystkich rozwiązłych księgowych).
Mężczyzna, który zaś podczas pocałunku usypia cię powtarzalnymi, miarowymi, ruchami języka , nie będzie inny w sypialni. Będzie solidnie, rytmicznie, z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku. Bez ułańskiej fantazji, za to z niemiecką precyzją.
Można by jeszcze długo pastwić się i wyliczać niefortunne zdarzenia, potyczki zębów, zderzenia nosów o pogryzieniu nie zapominając. Złośliwie punktować wszystkie niedociągnięcia. Ale ta droga, choć diablo kusząca, to donikąd. Ilekroć bowiem pozwalam sobie na mniej lub bardziej zawoalowaną krytykę umiejętności związanych z szeroko pojętym ars amandi pojawiają się komentarze w stylu: to zamiast narzekać, napiszcie wreszcie jak robić to dobrze! Może zróbmy to więc razem? Pozwólcie, że zacznę, licząc, że podejmiecie wątek.
A co ty wiesz o całowaniu? A co ty wiesz o całowaniu?
A co ty wiesz o całowaniu?
Najpiękniej o miłości zawsze piszą poeci. Ale akurat nie ma żadnego obok. Muszę zdać się na siebie. Wybaczcie, nie będzie poetycko, będzie w stylu Lindy. Pocałunek dla mnie to nie tylko zetknięcie ust, to nie tylko wymiana oddechów. Techniczne instrukcje jak pieścić wargi, jak dotykać, muskać językiem, w jakim tempie też na niewiele się zdadzą. Najważniejsze jest znalezienie partnera, takiego którego pasja będzie tożsama z moją. Takiego, który podczas całowania będzie wiedział, kiedy po męsku przyprzeć do ściany, a kiedy jedynie łagodnie po policzku gładzić i szeptać do ucha niegrzeczne obietnice. Takiego, który nie będzie panicznie kręcił językiem karuzeli (nie jestem chomikiem do jasnej cholery!). Takiego, który będzie rozluźniony, a znacznie niżej skoncentrowany. I ja to podczas pocałunku będę wyraźnie czuć. Bo pocałunek to fantastyczne preludium. Więc nie spieprzcie tego mili moi, bo na tym wasze pieprzenie się skończy. I nie będzie żadnych fajerwerków. A wystrzał szampana obejrzycie sobie w telewizji.
